   Muvasalatımın ilk gecesi pederimin misafirlerine tahsis eylediği oda-ya devam eden zevâta; mütevekkilen alâllah, akşam ile yatsı arasında Risâle-i Nur’u okumağa başladım. Sevgili Üstadım! Evvelce arzettiğim vechile ben artık birşey için yaşadığımı zannediyorum. O da, üstadım olan dellâl-ı Kur’ân’ın vazife-i me’mure-i ma’nevîyyesini îfada kendilerine pek cüz’î bir yar-dım ve Kur’ân hesabına cüz’î bir hizmetkârlıktan ibarettir. Orada bu-lunduğunuz müddetçe Hazret-i Kur’ân’dan hakîkat-ı îman ve İslâm hesa-bına vâki olacak istihraç ve tecelliyâttan mahrum bırakılmamaklığımı hâs-saten istirham ediyorum. İnşâallah müstecab olan duânızla Allah-ı Zülcelâl, Risâle-i Nur hiz-metinde ümid ve arzu ettiğim neticeye vâsıl, merhum ve mağfur Abdurrahman gibi âhir nefeste îman ve tevfik ve saâdet-i bâkiyede iki cihan serveri Nebiyy-i Ekremimiz Muhammedeni’l Mustafa (Sallâllahu teâlâ aleyhi ve sellem) Efendimize ve siz muhterem üstadımın arkasında ve yakınında komşuluk vermek sûretiyle âmâl-i hakîkiyeye nâil buyurur. Risâle-i Nur gerçi zâhiren sizin eserinizdir, fakat nasıl ki, Kur’ân-ı Mübîn Allah’ın kelâmı iken Seyyid-i Kâinat, Eşref-i Mahlûkat Efendimiz nâsa tebliğe vasıta olmuştur, siz de bu asırda yine o Furkan-ı Azîm’in nurlarından bugünün karmakarışık sarhoş insanlarına emr-i Hak’la hitab ediyorsunuz. Öyle ise; O Hakîm-i Rahîm, size bu eseri yaptırtan, o nurları ayak altında bıraktırmaz. Elbette ve elbette fânilerden belki de hiç ümid edilmediklerden sâhibler, hâfızlar, ikinci üçüncü hatta onuncu derecede mübelliğler, nâşirler halk buyurur itikadındayım. Hulûsî Kelimenin manası için üzerini çift tıklayınız. | |||
